PAGSUSURI NG SINE: "I Do Bidoo Bidoo: Heto nAPO Sila"

   

Narinig ko ang tungkol sa pelikulang ito mula sa aking kapatid na lalaki, na sinabihan mismo ni Sir Gary Valenciano na panoorin ang pelikula. Nagkaroon ako ng alinlangan noong nagdesisyon ang kapatid ko na itong pelikulang ito ang papanoorin namin pero nagkamali ako – hindi ako binigo ng pelikula kasi sobrang ganda pala nito. Ang “I Do Bidoo Bidoo: Heto nAPO Sila", na idinirehe ni Chris Martinez, ay isang pelikulang musikal na puno ng komedya at drama na nagtatampok ng all-time hits na mga kanta ng Apo Hiking Society. Ang pelikulang ito ay isang kuwento ng buhay at pag-ibig, tulad ng mga kanta ng Apo.

Pinagbibidahan ito nina Rocky Polotan (Sam Concepcion) at Tracy Fuentebella (Tippy Dos Santos), dalawang batang nagpasyang magpakasal matapos ang hindi planadong pagbubuntis ni Tracy. Gayunpaman, ito ay hindi nangangahulugan na ang kanilang mga magulang na sina Rosie at Pol (Eugene Domingo at Ogie Alcasid), magulang ni Rocky at sina Nic at Elaine (Gary Valenciano at Zsa Zsa Padilla), magulang ni Tracy ay hindi makakapagdulot ng malaking problema sa kanilang dalawa. Mas lumalim ang kwento nang nagkukumpetensya at nagkaka-awayan na ang mga pamilya dahil sa pagkakaiba nila sa kanilang social class na nagresulta sa pagkagulo ng isip sa dalawang bata.

Sa pagkanood ko sa pelikula, napansin ko agad ang napakagaling na sinematograpiya ng pelikula. Ang sinematograpiya ng pelikulang ito ay nagpatunay na isa itong pangunahing kadahilanan sa tagumpay ng pelikula. Mas nagkaroon ng katuturan ang pelikula dahil sa sinematograpiya nito. Mas naiintindihan at namamangha ang mga tao dahil sa linaw at ganda ng mga kuha at mas naipaparamdam sa tao kung ano ang gustong maiparamdam ng direktor  at ito ang essence ng pelikula. At kapag napakaganda ng sinematograpiya, minsan nailalagay ng mga tao ang sarili nila sa sitwasyon na pinapakita at hindi ito nakakayamot. Sa "Batang-Bata Ka Pa" na eksena, talagang ako ay namangha sa mga kuha ng camera. Mahusay talaga ito at ang paglipat mula sa isang eksena sa sunod ay sobrang swabe. Naging mas kapani-paniwala ang mga eksena at nakatulong sa pagkaemosyonal ng eksena. Sa eksena naman sa lumang simbahan at kinakanta nila ang “Panalangin”, napakahusay ang pagkakuha ng mga camera shots, ang pagpa-panning ng camera, ang kulay sa mga kuha at ang pagzoom-out. Dahil sa mga kuhang ito, mas nakita ng mga tao ang pagkaimportante ng eksena at ang kagandahan ng background na shot. Sa totoo lang, naipakita sa lahat ng eksena ang kagandahan ng sinematograpiya sa pelikulang ito. Sa lahat ng mga musical numbers, mga visual effects at kahit yung mga normal lang na eksena, naipakita ang pagka-dalubhasa at pagka-malikhain ng isipan ng mga sinematograper. Nabighani talaga ako sa transitions ng mga kuha ng camera. Hindi ko inakalang mga Pilipino ang gumawa nito, nakakabighani naman kasi talaga ang galing nila. Para akong nanonood ng isang banyagang palabas dahil sa galing ng sinematograpiya ng pelikulang ito. 

Kung magiging matapat ako, para sa akin, hindi magiging ganoon ka ganda ang pelikula kung hindi dahil sa napakamahusay na sinematograpiya nito. Pinataas nito ang kalidad ng pelikula at pinatunayan ang kalidad ng mga sinematograper ng ating bansa. Ito siguro ang pinakamagandang Pilipinong pelikulang musikal para sa ngayong taon kaya tamang tama lang na Graded A ng Cinema Evaluation Board ang pelikulang ito. Sobrang naging matagumpay ang unang pelikulang musikal dito sa Pilipinas. Mabuhay ang “I Do Bidoo Bidoo: Heto nAPO Sila"!